Όλα όσα αποκάλυψαν οι γιατροί για την συνήθεια της ανήλικης να καταπίνει τρίχες, βαμβάκι και κλωστές
Σοκαρισμένη παραμένει η τοπική κοινωνία του Κιλκίς, από την στιγμή που έγινε γνωστό πως μία 14χρονη έτρωγε τρίχες από τα μαλλιά της επί δύο χρόνια, με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί στο στομάχι της μία τεράστια μπάλα 700 γραμμαρίων!
Το παιδί είχε φρικτούς πόνους, με αποτέλεσμα να πάει στα επείγοντα ιδιωτικής κλινικής. Εκεί οι γιατροί την εξέτασαν προκειμένου να κάνουν διάγνωση, μέχρι τη στιγμή που μία γιατρός είδε την ανήλικη να κάνει μία ύποπτη κίνηση, η οποία έμελλε να ξετυλίξει το κουβάρι αυτού του περίεργου περιστατικού. Συγκεκριμένα, αντιλήφθηκε πως το παιδί πάσχει από το σύνδρομο Ραπουνζέλ, μία σπάνια διαταραχή σύμφωνα με την οποία ο ασθενής προχωρά σε κατάποση τριχών.
«Θα μπορούσε να αποβεί μοιραίο, αλλά δεν συνέβη σε αυτή την περίπτωση. Το παιδί ήρθε στα επείγοντα της κλινικής μας με ένα άτυπο κοιλιακό άλγος, δηλαδή δεν σηματοδοτούσε τη σοβαρότητα της διάγνωσης», είπε η Κατερίνα Ραμματά, υπεύθυνη του Παιδοχειρουρχγικού τμήματος της κλινικής και συμπλήρωσε:
«Πρόκειται για ένα παιδί που είχε πλούσια σγουρά μαλλιά. Έκανε την κλασική κίνηση να πιάσει τα μαλλιά της και να το βάλει στο στόμα. Μόλις την κοίταξα τραβήχτηκε ενοχικά και το σταμάτησε. Για εμένα αυτό ήταν μία μαγική στιγμή, γιατί τέθηκε η υποψία τριχοπιλήματος».
Το στομάχι του παιδιού είχε τρυπήσει
Σύντομα οι γιατροί διαπίστωσαν πως το στομάχι της 14χρονης είχε τρυπήσει, γεγονός επικίνδυνο για την υγεία της.
«Το στομάχι του παιδιού είχε διαταθεί τόσο πολύ για να χωρέσει όλη αυτή τη μάζα. Από την υπερβολική διάταση είχε τρυπήσει, άρα ήταν διπλά επικίνδυνο για το παιδί», είπε η κ. Ραμματά, τονίζοντας παράλληλα, πως το σύνδρομο της Ραπουνζέλ, όπως ονομάζεται, είναι εξαιρετικά σπάνιο.
Το χειρουργείο διήρκησε τρεις ώρες και η 14χρονη είναι καλά στην υγεία της, ενώ δέχεται και ψυχολογική υποστήριξη.
Η κ. Ραμματά έστειλε το δικό της μήνυμα στους γονείς, επισημαίνοντας πως πρέπει να είναι κοντά στα παιδιά τους με διακριτικό τρόπο. «Να είμαστε κοντά στα παιδιά μας. Είναι πολλοί γονείς που βρίσκονται προ εκπλήξεως και λένε «μα ήμουν εκεί». Δεν χρειάζεται να είμαστε μόνο εκεί, πρέπει να είμαστε πολύ διακριτικά και πολύ στενά μαζί τους, με αυτόν τον ιδιαίτερο τρόπο που μπορούν να βρουν μόνο οι γονείς. Όταν βλέπουμε ιδιαιτερότητες να τρέχουμε στον ειδικό. Όχι φοβία ή ανησυχία, αλλά ευαισθητοποίηση προς τα παιδιά μας», κατέληξε.